Litnet

“Ons lag vir droogtes, vir ellende, vir teenspoed. Ons lag vir die wêreld, vir onsself en vir mekaar. Partykeer lag ons eintlik van seerkry, maar wat lag is ons.”

"Kyk, ’n gedig daag op. Dis die wonderlikste ding. Daarna begin jou verstand werk. Hy daag op uit ’n verwysingsraamwerk en jou bewussynswêreld, wat jare daar kon lê, nè? En op ’n dag dan sê hy, hier is ek. Maar dan begin die werk."

“En as ek deesdae by Verneukpan kom, gaan sit ek nog steeds lekker op die grond by die ooms en tannies en gesels. Met hulle is dit soos die gesegde: as iemand doodgaan, gaan ’n hele biblioteek van kennis tot niet.”

"Die berggans het ’n veer laat val
van die hoogste krans by Woeperdal"

"Daar is en sal altyd doemprofete wees wat Afrikaans nie ’n kans op voortbestaan gun nie. Dié doemprofete skyn egter te vergeet dat Afrikaans op die meeste plase gepraat word, en dat daar op dieselfde plase ook in Afrikaans geswoeg en gesweet, gevloek en gestry word. Laaste maar nie die minste word daar ook in Afrikaans gelag en gevier wanneer oestyd aanbreek."

“Ek droom van ’n dag wanneer die liefde vir inheemse boeke soos ’n veldbrand deur die land sal versprei; en al my mense dit sal kan bekostig om met geleesde boeke op hulle ‘sideboards’ te spog.”

"Hoe ek skryf? Ek word getref deur ’n situasie, ek gaan sit en skryf, en partykeer loop die verhaal na vele herskryf soos ek bedoel of voorsien het, en ander kere neem dit heeltemal ’n nuwe beloop. Dan is ek net so verras soos die toekomstige leser."

"Inspirasie? Ek kry nie inspirasie nie. Ek werk. Inspirasie kom onopvallend deur werk. Inspirasie is nie ’n wonderwerk nie, eerder ’n werkwonder."

"Jy weet, in [die Karoo] reën dit nooit, maar as die mense daar begin praat, dan reën dit op jou ore. Die mooiste, mooiste Afrikaans."

"Om oor die reis tussen mens en mens te skryf, ken geen einde nie. In elke menslike verhouding is soveel intrige dat jy by die ontginning daarvan meermale sprakeloos staan. Dit sluit vanselfsprekend die liefde in."

"As jy wil snaaks wees, kan dit nie net ’n 'grappie op rym' wees nie. Jy moet in jou rymelary speel met die taal. En daar moet altyd iewers ’n stekie, ’n stoutigheid, ’n stuitigheid of ’n skurwigheid wees. So nie beteken dit vir my niks."

"Om te skryf is amper soos tuinmaak: jy woel met woorde wat groei en bome wat gesnoei moet word. Dis ook ’n manier om die kompleksiteit van die lewe en die Skepping te probeer verstaan."

"Ek wou die taal neerskryf vir die nageslag, want dis vinnig besig om uit te sterf. Vir die jonger mense het dit mos ’n skande geraak om die streektaal te praat. En dis jammer."

"As gevolg van talle skoolvakansies op familieplase en my huwelik met ’n plaasmeisie, skryf ek die graagste oor boere en plattelandse mense en hulle dinge."

"Die samelewing mag verander, maar ons drang om te skep is onvernietigbaar eie aan ons."