Litnet

"Die dag was grou en almal se gemoedere swaar."

"Maar aan watter kant van die tralies staan jy?"

"Voor ek weet, sit ek in jou grootwordhuis. Dis nou ’n verlate, oorvol stoorkamer, maar die houtmeubels dra nog die reuk van heimwee."

"Is ons, sonder masker of pretensie, dan nie genoeg nie? Hoekom probeer tieners groot wees en ander se drome navolg? Dra grootmense dan nie maar net maskers nie, of kom jy by ’n punt waar jy die masker weggooi?"

"Die feit van die saak is, as ons drie nie onwettige vlugtelinge op ’n luukse skip was nie, kon ons dalk nou duisende mense se lewens gered het. Om nie eers te praat van ons eie lewens nie, maar hoe red jy iemand wat nie verdien om gered te word nie?"

"Toe die polisie in die skemerte inry, bly Thebo en ek daar staan. Ons luister na elke ritsel, elke voëltjie wat fluit en hoor die nagmerries weergalm."

"Soos ’n uitvlug uit Egipte, kies hy koers na wat hy glo die enigste beloofde land is. Die motorfiets brom opgewonde."

"’n Liefde
wat skyn op alle goeie dinge."

"Ek sien raak hoe die wolke soms prente vir die verbeeldingrykes skets en hoe die karre wat verbyry gesigte trek."

"Die lewe is 'n toneelstuk
en ons is die karakters."

"Afrikaans my taal, my vriend,
laat die taal se wil geskied."

"Wie is dit? Ken ek haar?"

"ek en die ander wat blind was
om 'n nuwe son ..."

"my blou Maandag 
dra 'n paar kinders op haar heup
ruil doeke om in Durbanville 
terwyl Morningstar se gunshots 
deur ABBA uitgedoof word ..."

"Ja, dit vat moed om jou waarheid te praat, maar soms vat dit ook moed om stil te bly en ’n ander mens se waarheid te verstaan en te aanvaar."

"demokraties is my tyd
wat nou verby is ..."

"Eendag, as ek groot is 
en die uurglas
van my lewe
leeggeloop
het ..."

"Natgesweet in die oggendson het hy plastieksak en al die winkel binnegeloop."

"Toe ek my oë oopmaak, ontmoet ek en die dagboekskrywer mekaar in die middel van ‘n tweede kans."

"Ek voel die lig naderkom, soos ek die donkerte agter my voel wegkwyn en uiteindelik is daar geen omdraaikans meer nie."