Litnet

"Any serious writer with purpose will agree that the opportunity to collaborate in dialogue with a diverse group of writers from across the world in various disciplines is a sure way to grow personally as a writer and broaden your scope."

"In elke joernalis se loopbaan is daar seker maar ’n paar stories wat jou vir altyd sal bybly. Vir my was Arthur se verhaal so 'n storie – een wat jare gewag het om geskryf te word."

"And secondly, I keep asking this: why should anyone bother to read or come watch a play written by an unknown young man who lives in the outskirts of Cape Town, where everything is far from him and the city lights are supposedly fantasies? And who lives every day looking up hoping to see a billboard of a role model in the township, but only gets to see the walking, unsung heroes who once tried and failed, the many who sought stability and did everything right, yet still crashed?"

"The best part of the residency is the uninterrupted time to write, in a heavenly location, and the inspiration one gets in such a historic place. The town is quiet, the views are calming; this is honestly the best place to write."

"Dis eintlik dikwels vir my lekkerder om fiksie te skryf as om noodwendig by die feite te bly – hoewel ek glo ook joernaliste kan outydse alchemiste wees wat onedel metale in goud kan verander."

"Midway through my second passion fruit and lemonade, I said that a region so rich in literary history deserves a literary festival of its own. To which David [Attwell] replied: 'Why don’t we do it?'"

"Growing up, I did not have books. People around me didn’t buy books, and libraries were far from where I lived in Soshanguve. .... I eventually went from not having books to writing them."

"Representation really matters. When you see yourself represented on film or in books, I feel that it sends the message that you are worthy and your stories are worthy of being told. You belong in this world. You are seen."

"Ek hoop mense verstaan en sien gestremdhede en gestremde mense anders ná die boek. Ek hoop kinders maak maatjies met die een maatjie wat anders lyk of loop. Ek hoop dit gee gestremde mense ’n stem om hul stories te deel."

"Ons medestudente en vriende is racially diverse. Daar is dus ook ’n natuurlike instink om diverse karakters te skryf omdat ek grootword met diverse mense in my lewe. Skrywers het ’n geleentheid om onsself in ander se skoene te sit en hulle ervaring so eg en natuurlik moontlik aan te bied – ons moet net verantwoordelik wees daarmee. Ek dink lesers is oop daarvoor as dit reg gedoen word."

"In Oktober 2022 het my redakteur, Nathan Geffen, my eenkant toe in die kantoor geroep en gesê hy wil hê ek moet aan ’n tronkverhaal werk. Die besonderhede was vertroulik en ons moes in ’n aparte kantoor weg van die nuuskamer vergader om die storie te bespreek."

"Ek het ’n dromgroep in Langa, buite Kaapstad, hoor speel ’n ruk gelede en ook een aand by ’n musiekkonsert by die laerskool gehoor hoe ’n dromgroep speel. Dis toe ek besef het: Dit is die instrument vir my storie. Dis die klank van die boek."

"Toe ek destyds skool voltooi het, het ek nooit gedink dat ek ’n onderwyser gaan uitnooi vir ’n koffie nie. Nog minder dat ons oor skool gaan praat, maar Lina van der Merwe is nie enige juffrou nie."

"Ek wou ’n betroubare weergawe binne die sterk Soefiese religieuse en digterlike denkraamwerk waarbinne Rumi se verse aanvanklik geskryf is, skep."

"Die tydloosheid van die verhaal het uitgestaan. Die fyn spot van Saint-Exupéry met mense wat dink hulle doen belangrike dinge is vandag geldiger as ooit. Die mallemeule van die daaglikse bestaan laat mense vergeet wat regtig belangrik is in die lewe. Dis ook duidelik dat dit nie eintlik ’n kinderverhaal is nie. Kinders en volwassenes kan dit lees en op verskillende vlakke waardeer."

"Die inspirasie vir Drie? Ek het afgekom op die werklike geskiedenis van rugby, en ontdek dat groot dele van die legende van William Webb Ellis pure versinsel was. Ek het gevoel dat hierdie dubbelslagtigheid ook in die spel self, waar so baie agter die skeidsregter se rug gebeur, gestalte kry. Ek wou ook afreken met sekere gebeure in my eie geskiedenis rondom my deelname aan geheime organisasies in my skooldae en het gedink ek moet hierdie twee strominge, die mitologie rondom rugby, en Afrikaners se onderwêreld, laat vervleg."

"Grond, soos water, soos lug, soos veld, soos diere, is so ’n groot verantwoordelikheid en vra soveel respek en kennis dat dit nie binne een geslag 'reggestel' kan word nie, veral nie terwyl bevoorregte elite – lees: invloedryke lede van die regerende party – wat net so min kennis het, glo grond is geld nie. Grond is die aarde se vel en ons moet die hele liggaam versorg."

"Ja, die verganklikheid spook nogal by my, die vlugtigheid van alles. Ek sê gereeld vir blommetjies in die verbygaan: 'Ek sien julle, hoor!' Môre sal hulle verwelk wees en oormôre leweloos."

"Jy raak eintlik bang as die nuus dat jy die beurs ontvang het, klaar ingeskop het. Jy dink aan die mense wat dit voor jou gekry het. Dis sterk skrywers, en iewers tussenin skop 'impostor syndrome' in. Maar dan moet jy hom eenkant skuif, want hier lê werk voor en ’n boek moet geskryf word."

Waarom kry ’n mens nie die dorpie Gebeente op ’n kaart nie? Hoekom het hierdie roman twee mense wat ’n misdaad moet ondersoek – die gewone speurroman het dikwels net een speurder nodig?