Hier verskyn die dertiende, en laaste, lys inskrywings wat vir LitNet se skryfkompetisie "Tyd" ontvang is. Drie kontantpryse van R500 elk is op die spel. Die kompetisie het reeds gesluit.
Inhoud
Chante April
Jani Gerber
Bianca van der Walt
Annami de Heyer
Caroline Guder
Alastair van Huyssteen
Henry Albert Higgins
Charleine Collins
Maryna Joubert
Eliza Koch
Johan Heyns
DM Heyneke
Jaomi Zeeman
Tanya Pieterse
Ronel van Schalkwyk
Frieda Esterhuizen
Sumari Burgers
Gerette Lötter
Kobus Erasmus
sjtiervlei2018
Gwendolynn de Jager
C-J de Beer
Tlotliso Martin Ranthimo
Katleho Borole
Ndabenhle Siphesihle Mthembu
Llaka Tshesane
Gerrit Cronjé
Chante April
Sekondedief
Genadeloos en vinnig,
saggies verdwyn jy
Toe jy vooruitgaan en floreer
my hier agter laat
’n gevange van die oomblik
’n nagedagte van wat was
Toe jóú naam geloof was
En myne vergete
Jou tik-tok word die ritme van die stadslewe
Wat die aarde verniel
Wat die mens nietig maak
Maar die dele van my wat oor was
Wou steeds skryf oor jou naam,
oor jou prag:
Tyd
peil voor uit
wag op nie mand
die tik-tok is ge na de loos
maar toe geef lik vir fou te soos ek al die pad lank jou fou te
ver geef het en die se kon de wy ser se voor beeld ge volg het
nie te rug ge kyk het nie maar is dit nie snaaks hoe tik-toks
in jou ge heue ge stoor
kan word maar die
toe koms is
’n ab so
lu te
?
Jani Gerber
tempus
haar hele lewe lank loop sy
sonder huiwering stoot sy voort ...
bly die twaalfuurkompas haar ware noord
soos (sy)
gister
van
more
skei
speel sy die noord-en-suid spel met my:
dié kringloop omsingel my hele bestaan –
sal sy vrygewigheid stort of in ’n oomblik van waan
my van droom én van wens wil beny
en soos sy vandag van oormôre skei
skenk sy geboorte en pleeg sy ook moord –
al stoot die twaalf-en-sesuurkompas haar voort
loop (sy)
ook
die
pad
saam
met
my
Bianca van der Walt
Slegs een minuut
Almal dink daar is tyd
maar daar is nie
meisie wat wag vir ’n liefdesbrief
familie wat probeer vasklou
aan hul laaste minuut saam
1 minuut
60 sekondes
60 000 millisekondes
60 000 000 mikrosekondes
60 000 000 000 nanosekondes
so vinnig verlaat die gees ’n liggaam
word iemand vir ewig getrou
almal dink daar is tyd
nóg ’n minuut
maar daar is nie
baie gebeur in een minuut
Annami de Heyer
Die gesig van tyd
Lagplooie,
die verlede se beelde
op ou mense se gesigte
gegraveer.
Iets van die verlede
gesien in die hede.
Meer lag as huil,
ou mense sal jou leer:
lewe is kort,
té kort.
Sien, nie net kyk.
Voel, nie net vat.
Luister, nie net hoor.
Proe, nie net soen.
Vrees is ’n dowe beskrywing
van opwinding!
Die toekoms?
Sal ons ooit weet ...
Dood,
al wat tyd waarborg.
Geluk,
al wat jy waarborg.
Moenie vergeet
twee, twintig, tagtig, tyd.
Ou mense weet
die lewe is kort
te kort.
Caroline Guder
Chronofobie
Waar kom die grys vandaan
my kollageen tot niet gegaan
erosievoor op my voorkop
cholesterol het my are verstop
Laurika sing die tyd stap aan
vlieg eerder teen die spoed van lig
Gister was ek jonk
vandag sonder vonk
Carpe diem - gryp die dag
Voor skoppensboer dalk laaste lag.
Alastair van Huyssteen
die opstanding
ek het gesien hoe al die sterre verstik
stukkend-snikkend
met nie eens ’n sprankie van ’n kans
om in enige uitspansel uit te span, of dalk te dans
toe ek maar net probeer het (met bysiende oë)
om van binne my venster af, sonder ’n raam
na buite uit te kyk na wat die hel aangaan
luisterend na klanke vanuit Rome
kwetter-ketter voëls met spierwitte vere en kru gebeure
gans en al onbekommerd
oor die dowwe beat van trance-musiek
draaiend in my kop se dop
gemeng met grys gedagtes sonder sterrestof
dalk darem tog so ’n ietsie van die maan
en toe het spoke vanuit die vorige en volgende tyd
vanaf ver verby anderkant verby
die ongesiende buitekant van alles
bloedsuipend nadergesluip
meeste groen soos marsmannetjies (met spatsels rooi om die mond)
ander weer ’n soortvan goddelike pers
soos parsgetrapte moerbeie, varsgetrap op huilig-onheilig grond
’n paar het vir my gelyk soos parende bye
verwronge passievolle lywe
met bypassend bygesigte
wat ronde dolosse
tussen die oorblywende stukke
van voorheen doelgerigte sterre
gooi, rondgooi, en vang. En dan laat val
wat hulle dan toe ook daar en dan vervang
met vierkant-dobbelstene vanuit ’n stil casino
’n klooster met geen vensters nie
waarvandaan hulle afkyk met ellelange verkykers
wat omgekeerd ook digterby kon kyk
vanaf Sionsberg se top, doelloos sonder enig dolos
sonder selfs ’n Beatrix of ’n Liesbet om op hul lydensweg te lei
dit het vir my gelyk of hulle ook wou kyk
hoe Dawid en Bathsheba
hulleself silwerskoon probeer te was
maar ongelukkig soos herte in dorre streke, waterloos alleen met sement se stof
uit sakkies waarop Nieu-Bethesda gekoppeld staan
omraam met dowwe logos van uile
om dit so te verkoop alvorens tyd verby sal gaan
en toe word almal gil-hartig met kaartjies uitgenooi
vir ’n ewignag se maal, sonder tyd of plek vermeld
maar met beloftes van nimmereindigende sonde
opgedien te word elk volgens eie smaak
terwyl spys-besprinkelde spesies
van outer space
kwylend buite sal wag om ook saam te kan kom
ek het geskuil agter sewe sterrelstelsels
maar met
dertien periskope
wat aan langerige radar-apparate gekoppel was
is ek om ’n draai beloer
deur ses uile wat, sonder om oog te knip, verby my kyk
op soek na ’n ander lyk, Een met onvoldoende sonde
’n verdere dosyn uile was in twee gedeel
wat almal onophoudelik
vir ewig en ewig vanaf ewig tot in ewig
my onverstand uitgelag en beswadder het
met eindelose donker fladder
om die (toe nog steeds effe verligte) maan
van alle verdere lig en tyd te buit
toe het van ver agter
die heel verste sterre-gapings
vlerke vlietend oop of toe gevou
en na dit alles het ek met erg verdwaalde ore iets gehoor:
wesens met ellelange wimpers het gefluister tot by die heel laaste luister
Hoe lank nog word hierdie stukkendnag onteer?
Of word dit einde laas vir alle tyd ontseer?
Henry Albert Higgins
Alewig om en om (tyd)
Alewig wentel ons om die son
Seisoene wissel so om en om
Alewig draai ons om ons as
Dag na dag is tyd aan ge pas
Tyd se formaat bly alewig akkuraat
Maar tyd maak ons alewig laat
Tyd se tempo maak ons dit haat
Alewig voel tyd te min of te veel
Alewig voel tyd te lank of te kort
’n tydelike tydstip in ’n tydperk
’n alewige gegroet in die kerk
Almal soek alewig meer ure
Maar nie die duiwel se vure
Charleine Collins
Aspoester se skoen
12.geen rus
waarom.11 geen lewe 1.net een lyn
het ek die post geen centre meer tussen als wat mooi
naïef-eerlik ek’s net skuld en sonde was by jou en my
het my shrink laat val waar's my God een nota oor ’n lank
voor jou woede toe raak ek van my kop af verloopte pyn
uitgestal ex re et ex tempore 2.’n sin van seer
by die winkel.10 op daardie oomblik mal! oor hom en my
verduidelik en 2 en alle probeer
moenie vir my lieg X tot liefdesvrede
is jy lief vir hom 52 vlieg weg verdwyn
en enigsins vir my X 3.dekades se bou
in die motor.9 7 herbou liefde rou
asseblief stop X baklei stiltes stry
jy martel my 24 is by ons lewens
sien nie dat ek ly se kruispad verby
die dag was erg W • O 4.jy ondervra oor
ek is nou op alles wat ek dink
ek smeek vir jou.8 S elke oomblik
dis a middernag heeldag al my voel
ek is klaar elke plek en uur
gaan met ’n 5.beskuldig skree
hoofpyn slaap skimp bars los
badkamer.7 6.kombuis slaapkamer
waar was jy hoe het jy en op straat
met wie en oor hom gevoel dat almal hoor
hoekom laat beslis nog al die tyd hoe sleg ek is
ek bid help my hoekom het ek iets geen mens
begin te gaap van ’n wond gelees kan dit verduur
wie kan jy tog wees
Maryna Joubert
Son seën
elke oggend wag ek vir die son
om my te groet
om seën te kry
wag ek vir die son
om my te troos
om my holtes uit te voer
my te voed met warmstraal-kos
wat net ek die reuk van ken
dan laatdag gaan ek weer
vir nog
Eliza Koch
Time
Time is an incredible thing,
it goes tick tock tick tock.
Sometimes it lets you win,
sometimes it lets you work.
It's timeless moments like these,
when you feel the cool summer breeze.
It's hot as hell,
then suddenly you don't feel well.
Your stuck in the moment,
and try to get distant.
You feel a bit lost,
because you’re stuck in your past.
Your sitting beside someone,
that is quite special to you.
Then your smiling like an idiot,
and listening so carefully and diligent.
You’re listening to all the sounds around you,
you’re listening to nature itself.
You’re listening to the sound of unhealth,
and you realize how far time has brought you.
For a while you stop thinking about your past.
You’re thinking about your next task.
You’re trying to plan out your future,
and suddenly you’re woken up by your mother.
It was all just a dream,
but it seemed so real.
It felt like walking on a beam,
to keep my balance, but fall and then just not heal.
I actually wish it was real,
a bit more love to feel.
With that certain someone sitting beside me,
but in real life he sees right through me.
I'm trying really hard,
to move on.
Although I'll always have him in my heart,
with a blink of an eye he'll be gone.
Love is a crime,
it takes a lot of time.
It's two people that combine,
but the most important thing needed is the time.
Johan Heyns
Kleinwees se onthou
Wat ek die meeste van my kleinwees onthou,
is die winteraande om ’n kaggelvuur,
ek van Totius, en Jan FE Celliers geleer,
hoe om op my knieë te gaan voor die Heer.
As ek my oë toemaak hoor ek weer my pappa vra,
my skrywerskind kom sit op my been,
dra weer een van jou rympies aan my voor;
Laat ek weer die towenaar hoor.
"Lank terug was daar ’n man wat kon toor,
eendag het hy sy toorstaffie verloor,
toe begin hy begin stories skryf,
om kinderhartjies te verbly."
Maar die tyd het nie stil gestaan,
ek moes meer van die regte lewe leer,
begin verstaan het van Eugène Marais se seer,
hoe mens in die somer ’n winternag se koue kan voel.
As kind het ek ontvlugting gaan soek,
in die bladsye van ’n boek,
daar was Immelman en Dalene Matthee,
min slaap en koue koppies tee.
Soveel skrywers het hulle merk op my gemaak,
mag my woorde ook ’n ander se hart aanraak,
mag hulle my ook onthou,
soos vir NP van Wyk Louw.
Wat ek die meeste van my kleinwees kan onthou,
is die sterre wat so helder oor ons skyn,
ek van Totius, en Jan FE Celliers geleer,
geleer om stil te word voor die Heer.
DM Heyneke
Gleuwe
’n Millisekonde is die hede –
dit is die skarnier tussen die toekoms en die verlede.
Met die sekondewyser se skuif
word die hede in die verlede se geskiedenis-argief afgeskryf.
Hoe jy jou ook al kasty,
onherroeplik verby,
is die verlede, met al jou dade en woorde inbegrepe.
Tyd kan jy nie uitleen,
daarvoor is teruggee geen.
Jy kan dit nog aan iemand gee,
maar in ruil kan jy niks vergelyk daarmee.
Dit is jou kosbaarste besitting,
daarmee stel jy jouself tot ’n ander se beskikking.
Dit is jou lewenstyd
– dit is die risiko –
daarom koop die tyd goed bereken uit.
Verby is die verlede
– dit is die skarnier op die hede –
en dit is vinnig vergete.
Die toekoms kan ons nie vermy,
dit snel ook na die verlede, so digby, verby.
Die skrikgedagte: hoe groter jou verlede,
des te kleiner jou toekomstige hede.
Daarin lê groot verleenthede:
al daardie ongebruikte geleenthede.
Daar is egter nog ’n toekomstige hede:
jou besige lewe is vol potensiële gelaaide tydgleuwe:
met elke sekonde tik oomblikke swanger aan wonderbare moontlikhede.
Ons is hier net ’n wyle – almal soekers op reis na ons permanente verblyf –
terwyl hierdie tydjie ook ongesiens verbyskuif.
Let wel, ons word vir ’n wyle aan mekaar geleen,
elkeen se lewenstyd ingeperk tussen twee datums op ’n steen.
Ons is almal maar net bywoners op die planeet:
al te maklik word ons tyd saam deur ander so maklik vergeet,
daardie dag wanneer ons die Jordaan teen die einde alleen moet oorsteek.
Jaomi Zeeman
Die oond
Wimpers skroei as
die warm deur oopgemaak word om
die baksel te bekyk.
Wat groen koring was
staan uitgerys
tussen die elemente,
klein krakies wat op die bokant
uitstulp
: die resultaat van ’n gemaal en -meng,
van kundige kniewerk.
Hier en daar
met ’n toetspen prik,
dan met ’n doek toemaak –
die stapelvoedsel
vir nog
’n maal.
Tanya Pieterse
Relatief
In haar skoot is nege baar-dra maande te lank
maar die kleine vra uitstel voor hy die buitegevaar aanskou
en om net nog ’n rukkie te bly waar sy my veilig toevou
Die twaalf van leer, herhaal, weer, onthou
is vir leerling soos ’n berg leeftyd van aanhou, uithou
vir familie snel dit te gou
Dan breek die laaste jaar, hoe kan ek dit vashou, stop
en prulle jeug juig asseblief vlieg, hardloop
my vryheid vat nou te lank, ek wil my van alle bande stroop
Jonk, grootoog blink, leef voluit elke dag
daar is te min ure in ’n dag
soveel om te verken, verower, vermag
In wit gewaad beloof sy vir ewig tot die dood ons skei
In oranje pak smeek hy asseblief nie vir ewig
want dit beteken die dood vir my
Knobbelhande wil vasgryp en vra net nog ’n bietjie bly
ander smeek waarom vat Jy so lank
om my hieruit te bevry
Lewenstoer eis beplan, bespreek, beraad
dan begin die langverwagte opgewonde reis
wasig kyk gryses terug en waarsku “pasop vir tyd se verraad”
Ronel van Schalkwyk
Die kortarm bly op tweeuur staan
ouma se bedford-muurhorlosie
lê verwerp in ’n coca cola-krat
verniel in die klam skadu van ’n
uitgerafelde persiese mat
waar ek eens met my stomp vingers
krulletjies kon teken
en my eerste lomp treë
op egalige slae kon bereken
nou is dit weggesit vir g’n beter dae
en rotte maak hulle nes in die klop van my vrae
die ritme is weg
haar drome vir my stom
die aangeplakte goue arm van haar knielende figuur krom
Frieda Esterhuizen
Droogte
In die volheid van ons somer saam
het die sekel jou kom haal
nou net nog halwe stoppels daar
kaal
bar
somersdroog
vaal
Sumari Burgers
Dance
Dance!
Dance, my darling!
Dance!
Go round and round!
Turn till tomorrow comes!
Darling, don't dare
slow down.
Turn,
twirl,
quicker!
For the quicker you spin,
the quicker you fly,
the sooner he'll be here.
And we will twirl,
dance!
So dance my darling! Dance.
So that soon,
soon we can dance.
Dance,
Together.
Gerette Lötter
Wagters
Die kerkklok en ek
mis jou.
Eenuur
tweeuur
terwyl die nag glip,
drieuur
snags.
– Hoor dan hoe
roep
die langarm en ek –
En ’wyl die maan
aan
’n hemelruim knaag,
rangskik ek my bede
want die galm van die klok
trom
steeds ’n ritme
op my hart
een
twee
drie
vier
wag
ek
nog
hier
Kobus Erasmus
In die tyd van toetsing
In die toets van jou menswees
kry dit gestalte in die tyd van jou wese,
is dit ’n instrument met ’n kompliment.
Dis jou keuse om vasgevang te word in die tydelike,
om ’n subjek in situasie te wees
en dan ’n gat in die niksheid te word.
Geen mens hoef vasgevang te wees in sy tydelike omstandighede.
Die toets is juis om jou uit te suiwer,
om jou uit te lig bo jou tydelike omstandigheid.
Deur die metamorfose kom die fases,
kan die bose oorwin word
met die goeie!
In die kompleksiteit van menswees,
ontrafel die omstandigheid en kry die
oneindige eindproduk gestalte.
sjtiervlei2018
Tik tok
die getik van die klok teen die muur
bring soms gedagtes van jou en ’n verlore uur
wat so vinnig verbysluip, soms bring dit angs
van verlore tydsdruppels sonder opvangs
net gister het ons nog die boompie geplant
vandag staan ’n reus aan die tuin se rand
ma, pa
dié is al Helen
op die kant van die huisie sit ek stoksielalleen
ek kyk oor die randjie van die klipsteen geberg
heimwee en wonder sit diep binne terg
van waar ek sit hoor ek
tiek ... tok
dis die gepraat van my ouers se oue
muurklok
Gwendolynn de Jager
om te begin
die jare stap al hoe vinniger aan
mense kom en gaan
ek het ook
gegaan
toe jy weg is
het ek
vir so lank as wat ek kon
gebly
maar
toe ek nie meer asem kon kry
het ek geweet
dis tyd om te gaan
iewers baie ver oor die see heen
en hier
en nou
in die steeds vreemde land
waar die mense ’n taal praat
wat my ore sukkel om gewoond te raak
vind ek
uiteindelik
stil oomblikke
van rus
en ’n bietjie vrede
wat my laat hunker na nog
nog van die verdwyn-in-die-groot-massa
nog van die ek-hoef-nie-nou-dit-en-dat-te-doen-nie
of so-en-so-te-please-nie
nog van net wees
stil
hier
op my tydelike plek
tot ek gereed is
om my goedjies
wat al hoe minder
en minder
word
(want dis tog net goed)
te pak
in ’n tas (of twee)
en terug te beweeg
weer oor die see
na my
plek
daar
waar
jy
te lank al
nie meer is nie
en
weer
te
probeer
om te begin
C-J de Beer
Sing
Saggies hier in my oor
Dalk in jou falsetto
Dalk nie
Ek gee nie om nie
Net nie Tailor Swift nie
Dalk een van daai Italiaanses wat jy ken
Daai enes wat maak
Dat ek net die heeltyd aan jou gesig wil vat
Ek belowe
Hierdie is dalk net liefde
Ek sien jou met my hande
Ek weet waar alles pas
Kop na skouer
So verskriklik stadig
Wanneer laas het die wêreld uitmekaar geskeur?
Wanneer laas het jy van ’n berg geval?
Verewig partykeer
Verewig
Hande sterk nou
Gedra aan hierdie woorde
Die res kom daar
Aanstap, rooies
Sê ek
Die son op jou rug
En jy sê
Terwyl jy jou hand uitsteek
Hy kom more weer terug
Tlotliso Martin Ranthimo
The Grim Reaper
I could recycle dictionary definitions like a mime
make them rhyme
but what is time
forget a two cents this is my dime
As per construct time is an infinitely linear expression of progress measured by a calibrated circular ruler
On its arms it runs around in circles and yet it quantifies forward progression
the membrane between death and you
for us time is borrowed life
for him it has no meaning
it puzzles me
it's arms stretch boundlessly
with no distinct beginning or end
over the passage of time ...
we love, we lie
we snooze we booze get high and then
we live and we learn
we trust then we burn
we ache and get high again
we lust and we yearn
we take what we don’t earn
we burn but never learn
we get drunk again
flowerless like a fern
we don't produce fruit
instead we buy brutal fruit
then we die
maybe the fabrics of time are renewed by constant death
you get your loan(life)
when time favours you no more (you die) it infests a new host (new birth) like a parasite
maybe its finite and there's an accountant making sure it doesn’t go to waste
those that know you least say the future is not promised
they ignore your love for repeating horrors
for instance
every night at more less this instant (2:45am)
i sink into a sadness
it feels like quicksand but slower
sometimes i scream
sometimes i cry while screaming
last night i punched a hole through the wall
tomorrow i will dip my pillowcase in salt lake
i will cling on to that Jägermeister like mother's left nipple
to me happiness was always rare and fickle
but still you reap, you and your sickle
for you are Father Time the tax collector
the Grim Reaper
Martin is still typing ...
Katleho Borole
The Heavy
Dear mo …
Dear mo …
To whomever it may concern
It’s been years now
I have tried to tame it
Keep it in the darkest corner of my subc …
but I can’t
It has taken over
I breathe fire now
Blissful boy joy drips down your brow in
the form of a heavy sweat after a day well spent,
with your friends catching sunlight like butterflies
and hoping the memories don’t fly away.
What is this but childhood blissful boy
Vaseline on your face
the shiniest specimen in this place.
Don’t lose your smile blissful boy
don’t let it be taken away from you
don’t …
Dear monster in my closet, closeting my fears
graveyards are birthed under my heavy eyelids
I haven’t slept in days
anyways, I just turned 17 today
well it’s new years so it was more like a side note
Time though
It’s funny, how the sands in my hourglass keep
falling ever so violently like asteroids
but never shatter the glass
only shatter my smile and the memories we had
Boy, I warned you
Where has your bliss gone
dangling from where your smile once hung
You are losing your essence with every passing
second
All alone, catching darkness like butterflies and hoping
the memories will stay this time.
What is this but the passing of the hourglass
and you, getting buried beneath the sand
I’m 19 and mom shows me this photo album
where we all lived once
and I smile
for the passing of time has not killed my dreams
the memories I have still intact at the seams
I see a picture of myself, face smothered in Vaseline
and for a moment, the room becomes a time machine
Ndabenhle Siphesihle Mthembu
On the stove top
Holy fires burn in Hell
In these abodes Above
We are baptized with Water
In these abodes Below
We are baptized with Fire
Like the Water
The Fire purifies
For the death of body
is Water's delight
For the death of mind
Is Fire's cleansing night
So boil me slowly
On a low heat
In sweet first communions
of Confirmation
For I know The Spirit is kind
Cook me to Perfection
On the stop top of Time.
Llaka Tshesane
Time
I wonder how long it is going to take
I wonder if it is even going to end
I wonder if I still have it in me,
The patience to wait a little longer
To swallow this lump in my throat and live on.
For it does not go away
This pain I drown in drugs and alcohol
It does not die out.
Shouldn’t you heal all wounds, dear Time?
Shouldn’t I have long forgotten what this pain feels like?
Shouldn’t I be not afraid to love by now?
Or not be ready to die?
Why should you be so constant yet changing?
You keep returning after every doom,
With the same hours and durations
Can you easily die like the memories you snatch?
You are useless to keep when you do not take the pain away.
Gerrit Cronjé
Pa
Pa, jy was 30 toe ek gebore is
Daar in Middelburg (Kaap) waar ek in die visdam gespeel en saam met Enoch in die tuin gewerk het
Pa, jy was 35 toe die ram my omgestamp en die rot my vinger gebyt het
En jy my getroos het daar op die plot in die Noordwes
Jy was nog nie 40 nie, Pa, toe jy die mense van Kutlwanong en Odendaalsrus begin gesond maak het
En daardeur ook in ons behoeftes voorsien het terwyl ek en Conrad in jou kantoor rekenaarspeletjies gespeel en saam met jou rooibostee met suurlemoensap in gedrink het
Jou plaas en jou geliefde beeste was altyd daar
Jy het 45 geword daai jaar wat ek en Conrad saam op hoërskool was
Jy het ons altyd onvoorwaardelik en onverskrokke ondersteun (ook toe ons met verdere studies en prakties besig wag)
Op 55 het Conrad getrou en jy het 60 geword die jaar toe Christili gebore is
Op 62 is jy gediagnoseer
Op 63 het ek die eerste keer in dekades vir jou gesê dat ek jou lief het, Pa (al het jy dit geweet), en Pa, jy het in jou deurmekaargeit gelag toe ek jou die eerste keer sedert my kinderdae soen
Met my laaste soen, jy steeds 63, was jou liggaam en jou lippe al koud
Nou is ek 34, al meer as die helfte so oud soos jy was, en ja, Pa, die lewe is maar ’n asem lank
Lees ook die vorige inskrywings:
Kommentaar
'n Stel mooi gedigte!
Wanneer word die wenners aangekondig?
Die tyd sal leer ... baie binnekort!