Litnet

In hierdie video bespreek Koos Kombuis drie boeke waarin die lewens van tieners beskryf word. Hy dink terug aan sy eie tienerjare, en nie alles was maanskyn en rose nie. Al drie die boeke is "uitstekende werke", maar hulle het hom ontstel.

Koos Kombuis gesels in hierdie video oor skrywers wat hulle storie ken – maar sommige waag dit om buite hul gevestigde genre te gaan snuffel. Werk dit? Of is dit veiliger in die bekende omgewing? Hy gesels oor ’n joernalis wat ’n boek skryf, ’n romansier wat kortverhale skryf en ’n gesin wat hulself terugtrek in bekende genres.

Koos Kombuis lees ’n diep letterkundige werk, ’n baie populêre roman en ’n teks oor rugby wat geen pretensie tot letterkunde het nie. Hy prys dit wat goed en genotvol is, maar spreek ook kritiek uit.

Koos Kombuis was olik, dus het hy heelwat tyd gehad om te lees. Hy bespreek ’n nuwe speurverhaal en twee baie ou, klassieke Afrikaanse werke. Daar is min dinge wat die blues so goed verjaag soos ’n stowwerige boek wat goed geskryf is.

"Wat my meer pla, is nie die moontlikheid van die oorlog self nie. Die eskalasie van konflik, die mislukte diplomatieke gesprekke, die onuitstaanbare geraas van missiele en sirenes wat die nag versteur."

Koos Kombuis ly skielik aan Murakami-moegheid. Aan die ander kant van die munt is Koos begogel met Pieter Stoffberg se vermoë om oor die vrees en angs in Oekraïne te skryf. Ten einde laas gesels hy oor ’n besoek aan ’n boekwinkel.

Koos Kombuis het in Namibië gaan toer, waar hy ook boekwinkels besoek het. Vandeesmaand lees hy twee skrikwekkende boeke – een handel oor die oorlog in Gaza en die ander oor ’n fiktiewe apokalips in die VSA. Daar is darem ’n derde een ook – een wat hom laat grinnik van die lekkerkry.

"Hoe sou die wêreld daar uitgesien het as al die kerke, al die gelowe, geglo het in ’n liefdevolle en verdraagsame Hemelse Moeder in stede van ’n woedende, toornagtige, kwaai pa-figuur?"

Sy renons ten spyt, lees Koos die genre en hierdie maand deel hy drie boeke wat hy hoog aanslaan.

Koos Kombuis vra of toeganklikheid of gelaagdheid in ’n teks gelyk is aan dit wat goed of swak is. Hy het onlangs vier boeke gelees en gee sy opinie oor elk, gemeet aan bovermelde vrae.

Koos Kombuis leef in die jaar 2025, maar in oranje Amerika het die moderne era skynbaar nog nie aangebreek nie. Hoe gemaak? Hoe kan skrywers hul lesers probeer verstaan? Koos deel nog vrae, maar hy het darem raad ook (nie vir die VSA nie, maar vir homself). Sy hulp kom uit twee boeke wat hy graag aanbeveel. Skakel in, dan vertel hy sommer vir jou hoekom hy deesdae koud stort.

Koos Kombuis smag na stilte. Tussen die blaaie van ’n boek kán ’n mens rus kry, vandaar sy aanbevelings.

Vandeesmaand spreek Koos Kombuis sy eie donker vrese aan wanneer hy Stefaans Coetzee en George Orwell onder oë neem. Daarna gesels hy oor Breyten Breytenbach se gedigte. Breyten se gedigte is irrasioneel soos ’n droom, vertel hy. Moenie logika daarin soek nie.

"Meteens is daar ’n nuwe vlaag regsgesindheid losgelaat op die planeet, wat gaan veroorsaak dat rubriekskrywers oornag hulle deuntjies verander en wat gaan maak dat al die Steve Hofmeyr-fans weer uit die kas uit donner, soos wat reeds verlede week gebeur het toe regsgesinde Afrikaners die Bela-protes gekaap het en in effek van voor af weer die stem van redelikheid, die nuanses van volwasse protes en die gee en neem van idees vertroebel en doodgesmoor het in ’n magtige nuwe oranje spookasem van etniese mobilisasie."

In hierdie video gesels Koos Kombuis oor twee boeke wat hom laat kopkrap het. Ian Voges se Beelde en verval neem ons terug na die dae van Eschel Rhoodie. Daar is heelwat partytjies en los meisies by betrokke. Die tweede is PJO Jonker se blitsverkoper, Die onsigbare.