Rita Engelbrecht 2007-07-18Eendag, as ek groot is, en ek dood is, gaan ek na die plaas van my geboorte terug. Dan lê ek in my skelet met die hoëveldgras in my gesig en die wind wat deur my ribbebene suis en fluit dan weer, oor my werwels, by my hol ...
Rita Engelbrecht 2007-07-18Soen my met my slaapspookasem En jou sluimerspoeg Verlei my met jou lenige, luigelêde lyf Vry my met jou murgbelaaide pype Hou my vas en hou my styf Sien jy my slaapgesuste oë en my droomgevulde mond? My palm op jou rug ...
Rita Engelbrecht 2007-07-18“Ons moet tog almal een of ander tyd doodgaan,” sê sy Mens kan geskiet, gerape, geboelie, gebliksemd ook doodgaan Of miskien eet mens te veel kaas van die maan, verstaan? Mens word miskien deur ’n groot rooi ...