Oude Maasweg kwart voor drie: Het verbazingwekkende verhaal van The Amazing Stroopwafels
Merlijn Kerkhof
Uitgever: Thomas Rap, Amsterdam, 2019
ISBN: 978 94 004 0641 4
252 pagina’s
Prijs: € 19,99 (paperback); € 12,99 (e-book)
Als je het over de band The Amazing Stroopwafels hebt, dan heb je het over de eigenzinnige frontman Wim Kerkhof. Maar je hebt het vooral over mooie muziek, zoals het lied waarnaar het boek Oude Maasweg kwart voor drie is vernoemd. Nooit heeft het nummer de Top 40 gehaald, maar het staat elk jaar weer heel erg hoog in de Top 2000.
Bijzondere formatie
Een bijzondere groep is de formatie The Amazing Stroopwafels. Dat blijkt ook weer uit het boek dat de zoon van Wim Kerkhof heeft geschreven. Merlijn Kerkhof is bevoorrecht met zo’n vader. Elk nummer vindt hij geweldig. Zelfs de nummers die hij aanvankelijk terzijde geschoven heeft. Hij ontdekt dan wat later de schoonheid.
Merlijn Kerkhof is de grootste fan van de formatie. Al is hij in goed gezelschap met de vrouw die een afbeelding van Wim Kerkhof in Ministeck boven haar bed heeft hangen, een chirurg die een onaanspreekbare patiënt uit zijn coma haalde door een nummer van de Stroopwafels te citeren en een fan die bijhoudt waar de band is gedraaid zodat de leden kunnen nakijken of de afrekening van de muziekrechten kloppen. Merlijn is helemaal vergroeid met de band, heeft zelfs een paar keer meegespeeld. Het boek is een logische stap.
Geen platenboeren of managers
Een ijzersterk verhaal is het verhaal van The Amazing Stroopwafels. De excentrieke band laat zich nergens in passen. Ze laten zich niet in met platenboeren en managers. Ze doen alles zelf, of zoals Merlijn Kerkhof het zegt:
Het is een band die in geen hokje te stoppen is en zich aan alle ongeschreven rgels van de popmuziek onttrekt. Seks, drugs en rock-’n-roll? Ze drinken alleen maar thee. Een manager? Hebben ze niet. Het is een band zonder merchandise, zonder roadies, zonder marketingmachine en zonder contract bij een groot platenlabel; het is een band die liever op ooghoogte van het publiek dan op het podium staat. (16)
En er zijn heel veel eigenaardigheden. Zeker is die Wim Kerkhof een rare. Hij heeft een “hardnekkige kotsangst”. Hij is zo bang dat hij moet overgeven, dat hij alles in het werk stelt om het te voorkomen. De oorzaak: een trauma uit zijn vroege jeugd, waarna hij besloot om nooit meer te braken. En met succes. Zelfs een avontuur in Fiji waarbij hij een hele beker Kava leeg moest drinken bij een ritueel, weet hij te overleven zonder braken.
Het hele boek Oude Maasweg kwart voor drie zit boordevol met dit soort weetjes. Dan mag de band misschien niet zo snel in de hitparades voorbijkomen, de leden zijn wereldberoemd in Rotterdam. Overal worden ze herkend in de havenstad. Alleen heeft de groep nog nooit een hit gescoord. Wel heeft de band meer dan 7 000 optredens op haar naam staan, zo ontdekt schrijver Merlijn Kerkhof in zijn boek. Dat is veel meer dan bijvoorbeeld de Rolling Stones.
Fenomenaal geheugen
Bij het lezen van al die anekdotes, mede te danken aan het fenomenale geheugen van Wim Kerkhof, krijg ik een nog hilarischer beeld van The Amazing Stroopwafels. Ze weten met pakkende teksten en ijzersterke muziek een bijzondere plek te veroveren in het Nederlandse bandjeslandschap. Dat de band juist veel aandacht besteed aan het Nederlandstalige lied maakt ze extra bijzonder. Ze laten zich met niks vergelijken en dat is vooral hun kracht.
Merlijn Kerkhof schetst in het boek Oude Maasweg kwart voor drie een mooi beeld van deze band. Hij laat alle betrokkenen aan het woord. De opmerking dat zijn vader dominant zou zijn, lijkt hem vooral te verbazen. Maar bij het lezen van Oude Maasweg kwart voor drie blijft bij mij hangen dat Wim Kerkhof bepaalt en absolute leider is van de band. Niet dat dat erg is.
Ik denk dat zijn dominantie vooral de kracht is van de band. Voor mij laat Merlijn Kerkhof vooral zien dat hij een ander beeld heeft van zijn vader. En dat is ook begrijpelijk. De vader Wim Kerkhof is een ander dan de Wim Kerkhof van The Amazing Stroopwafels. De grote bewondering voor zijn vader maakt de schrijver soms kwetsbaar, maar het geeft het boek een extra dimensie: de enorme liefde voor zijn vader en bewondering voor wat zijn vader gemaakt heeft. Gelukkig heeft hij een talent waaraan het zijn vader ontbreekt: hij kan schrijven!