Soos een wat op verlossing wag
êrens waar die sterre tuimel
uit die newels van ’n melkweg
êrens waar ’n towermaan
oor ’n dor en barre aarde skyn
breek ’n boom ’n klip
en kremetart sy onder hemele
oneindig wyd en ruim
diklyf, kaal en sonder skaamte
wring sy haar arms tot geraamte
en laat haar vingers teen die silwer nag skelet
sy skreeu ’n stil gebed
sy dors na reën
en hyg na wasem
sy roep die winde met haar laaste asem
en smeek hul om die wolke
en die storm te gaan haal
sy spits haar ore vir die donderweer
haar oog verlang ’n weerligstraal
*
êrens waar die sterre val
en tuimel deur die newels van die nag
êrens waar ’n towermaan nog skyn
breek ’n boom ’n klip
en kremetart sy onder hemele
soos een wat op verlossing wag
van ’n drooggesuipte aarde ...
wat na water smag
Kommentaar
Dis 'n sterk gedig wat 'n ongelooflike smagting vasvang. 'n Lieflike uitbeelding vir my van 'n Afrika-droogte.
Baie dankie vir jou saamlees en kommentaar, Adri. Ek waardeer dit regtig baie. 🙂
Pragtige en vernuftige gebruik van natuurbeelde om die smagting na uitkoms te beskryf.
Ek waardeer dit baie, Manti. Groot dankie vir jou kommentaar 🙂
Kragtig en aangrypend...
Baie dankie, Elza. Ek waardeer jou lees en kommentaar 🙂
Ek ruik Afrika. Dankie dat jy hart en sintuiglik skryf.
Baie dankie, Anna Dos Santos. Ek waardeer jou kommentaar sommer baie 🙂
Aangrypend.
Baie dankie, Ilse. Ek waardeer baie 🙂
Jy weet van ...
Baie dankie, Lydia. Ek waardeer jou saamlees en kommentaar baie 🙂
Jou gedig is geskryf soos 'n feëverhaal waar ek nie kon wag vir die einde nie. Mooi bewoord wat al my sintuie geprikkel het. Jy het die reën gaan haal met jou woorde.
Baie dankie, Marieta. Ek waardeer jou mooi kommentaar regtig baie. 🙂
Jy is 'n wonderlik begaafde digter.
Carma, dit is 'n vreugde om jou werk te lees.
Baie dankie, Margaret. Ek waardeer jou lees en mooi woorde regtig baie. 😊