kwylend vlerk my oë
oor die vergane triomf
van ’n gevalle Jerusalem
wat agter ’n dowwe konstelasieglans
tralies trek oor my sig
wurgend gord verwarde denke
die lamheid van my lendene
as jy onnoembare afgode
oor onsigbare afstande roep
knielend voor triomfboë
wat in stomheid
van bergtoppe skreeu
my roete – my redding
kom uit die blou-blou lug
vanuit die Goddelike triomfboog
van die Almagtige God
Kommentaar
Baie dankie vir hierdie erkenning en blootstelling LitNet, ek waardeer uit my hart!
Pragdig!
Profetiese wekroep.
Dankie vir jou dieperlees Margaret ek waardeer.