Nuwe Stories 2014-kortverhaalwedstryd: Eerste weergawe van "Een, twee, drie, blok myself"

  • 0

Die eerste weergawe van Human & Rousseau en LitNet se Nuwe Stories 2014-kortverhaalwedstryd.

 


 

Een, twee, drie, blok myself

Wanneer die klok lui vir huistoegaantyd, spartel almal om hul tasse te pak en te hardloop na hul wagtende ouers in die warmgebakte karre. Almal, behalwe die van ons wie agter moet bly vir die middagstudie, wie se ouers nie die voorreg, of geld, het om ’n oppasser te hê tydens werksure nie. Die “agtergeblewenes” stap met ons sportsakke kleedkamer toe en ruil ons warm, onaansienlike skoolrokke vir koel gewone klere. Gewone klere word geassosieer met kortbroeke wat hoog tot by die jong naeltjies opgetrek word, van ons bobene tot by ons tone is die skurfheid en blonde haartjies sigbaar. Die hempies het meestal dun bandjies en is amper altyd vol kreukels van die haas in die oggend wat lei tot die kledingstukke wat gefrommel word en in die sportsak geprop word. Ons kinderborsies nog nie sigbaar nie.

Wat die seuns aangetrek het, kan ek werklik nie sê nie, seuns is op daardie ouderdom peste, ellendes en sommer net moerse irritasies. Nadat ons vrylik kan beweeg in ons gemakklere, raak ons bewus van die dermknope wat speels borrels skiet om jou aandag op die hongerte te vestig. In ons skooltasse lê daar twee kosblikke, die een vir pouses en die ander een vir naskool. Baie male is die een van naskool reeds leeg omdat pouse net te lank was en jou honger net te groot. Ons sal dan op die sementstoepe sit, skurwe bene in die son en warm kaas op die brood wat al lank in die son gelê het. Wanneer ons mae tevrede weer tot bedaring kom, is dit die tyd van rondhang op die leë stoepe tot die klok vir studie lui en ons soos skape in ’n kraal sit en somme doen. Die blote gedagte aan vieruur se middagson gee my heimwee. Maar waar die gemors nou eintlik lê, is juis daardie rondhang op die leë stoepe en ons wat niks het om te doen nie. Die “ons” waarna ek verwys, is natuurlik ek en my naskoolmaaitjie, Christelle. Ja, daar was ander ook, maar soos dit gaan, is elkeen besig met sy of haar eie dinge. Eendag noem Christelle dat ons badkamer toe moet gaan, daar is dit lekker koel.

“Nee!” Keer sy my. “Dis beter as ons na die boonste klein badkamer toe gaan waar daar nie eintlik ander kinders of onnies kom nie. Hand-aan-hand loop ons oor die stoepe. By die trappe maak ons ons eie speletjie op. Ons speel dat ons net aan elke tweede trap mag raak, anders brand die lawa ons. Ons lag. Dis stil op die boonste verdieping en ons gaan gemaak ernstig die badkamers binne. Christelle stoot die deur agter ons toe. Daar brand geen lig nie, net die son wat skaam-skaam by ’n klein venster inskyn. Genoeg lig vir ons kinderoë om te sien. Christelle gaan sit op die koue teëls, rug teen die muur. Ek volg, skrik toe die koue aan my bene raak. In ’n fluisterstem sê sy, sy wil my iets wys. Dis reg, laat ek weet, maar waarom fluister ons? Vererg laat sy hoor dat dit wat sy my wil wys, ’n geheim is. Sy vat haar sportsak, waar haar skoolrok en skoene ingeprop is, tot op haar skoot. Ek glimlag van afwagting en die opgewondenheid laat my saggies giggel. Onder haar rok haal sy ’n kaal pop uit. Ek giggel harder en druk vinnig my mond toe.“Haai kyk” ek wil vat, maar sy ruk die pop weg.

“Moenie so hard lag nie, Lize.” Sy hou die pop weer nader.“Sien jy, dis ’n seuntjiepop.” Ek kyk na die snaaksste wurmpie en eiertjies tussen die pop se bene.

“Waar kry jy dit?” Sy druk die pop teen haar vas.

“My oom het hom vir my gegee.” Sy lig die pop op nader aan my gesig. “Hierdie” en sy druk met haar vinnger tussen sy bene.” is sy voël en dis waar babatjies uitklim in jou maag en dan groei jou maag groot.” Ek skuif effens van haar weg.

“Sies man!” Sy lag net en bêre die pop terug in haar sak. Net toe ek wil opspring , lui die klok en ons kan in die kraal gaan sit en somme doen.

Daardie aand droom ek van klein babatjies wat uit die pop se “voël” klim en gaaitjies in my maag byt om in te klim.Ek word gered deur die daglig wat deur my pienk gordyne sypel.

Dit is al ’n gewoonte om voor skool vir Christelle te gaan wag waar sy met haar fiets skool toe kom en sluit aan die fietshokkies. Van daar gaan bêre ons ons tasse voor die klas en gaan loop ’n laaste draai voor saal. “Ek het ’n nuwe woord gehoor by my oom die naweek.” Sy kyk of daar nie iemand om ons is nie, dan fluister sy in my oor: “Seks.” Ek skud my kop.

“Nou wat beteken sek . . . ?” Sy druk vinnig my mond toe.

“Moet dit nie so hard sê nie, my oom sê dis ’n geheime woord.”

Ek stoot vererg haar hand van my mond weg.

“Nou wat beteken dit dan?” Sy lag saggies.

“Ek sal jou na skool wys.”`

Deur saal, deur elke periode pla die “seks”-woord my. Maar selfs in pouse wil sy nie ingee om vir my te verduidelik nie. Ek hou die tyd dop, nog ’n uur, nog dertig minute en eindelik breek die einde van die dag aan.

“Gaan jy my nou sê?” vra ek ongeduldig.

“Ek kan jou nie hier sê nie.” Sy trek my aan my arm en ons hardloop twee-twee trappe op boontoe. Nadat die deur toe is en Christelle met haar rug teen die toe badkamerdeur lê, ons al twee skep asem, het die oomblik aangebreek. Sy neem ons sportsakke en sit dit teen die deur, sodat ons kan hoor as ongewenste mense sou instap. Ek was baie opgewonde, dié was verseker ’n baie groot geheim.

“Trek uit jou skoolrok en jou panty,” sê sy terwyl sy self haar eie rok se knope begin losmaak.

“Hoekom?” vra ek geskok. Haar hand word stil.

“Wil jy weet wat dit is of nie? vra sy kortaf en fokus weer op die knoop in haar hand.

“Ja,” mompel ek, want ek wóú weet. Ons rokke lê op die vloer, die klein pienk tepeltjies van ons plat borsies staan op aandag, weens die koue in die kleedkamer. Sy trek eerste haar panty uit. My oë kon nie help om vanself te kyk nie. My hart klop vinnig toe ek my panty ook laat val. Diep binne weet ek, wat ons nou doen, is sonde.

“Sit op die vloer,” Sy wys teen die muur. “Jou rug teen die muur.” Ek wou eers nie, maar sy loop nader en ek gaan sit. Die koue skiet deur my vel. Hoendervleis staan astrant oor my hele lyf.

“Buig jou knieë só.” Sy lig self haar bene op om te verduidelik hoe. Ek kry skaam maar doen dit tog. My mond is droog en ek sluk swaar. Sy skuif nader aan my, sit gekruisde bene tussen my oopgesperde bene.

“Nou gaan ek jou wys hoe is seks.” Sy kyk vlugtig om na die deur. Daar is naalde en spelde onder my boude waar die koue deurslaan.

“Ek het nie ’n voël nie, maar ek gaan jou sommer met dié vinger wys.” Sy hou haar middelvinger bo-oor my oë. Dan sak sy laer af en druk haar vinger hard op die ertjie wat tussen my vleisies uitstaan.

“Hey . . .” Die kreun kom saam met ’n ruk deur my lyf. Christelle lag.

“Toemaar, ek het ook die eerste keer toe my oom my gewys het, geskrik.” Ek kan nie praat nie. Sy begin klein vinnige en harde sirkels maak om my ertjie. Ek voel snaaks, my lyf is steeds vol hoendervleis. Daar kom weer ’n kreun uit my maag.

“Nou gaan ek eers stop voor dit te laat is.” Ek wil vra te laat vir wat, maar toe haar vinger in my gaaitjie gaan en haar ander vingers styf teen my druk gee ek ’n klein gilletjie.

“Shut up, man!” Sy kyk kwaad na my. “Jy is mos nie ’n baba nie.” Ek bly stil en laat haar toe om haar vinger vinnig in en uit te beweeg. Weer stop sy, ek dog sy is klaar, maar sy grawe in haar sak en haal ’n pers uitdraaikryt uit.

“Wat?Waarvoor?” Sy wys met haar wysvinger ek moet stilbly.

“Shuut.” Dan druk sy die uitdraaikryt so hard en vinnig in my in dat my rug vanself krom trek. Sy hou aan en aan en aan, vinniger en vinniger. Die klok lui, maar sy stop nie. My lyf kry ’n snaakse rukgevoel en ek voel dat iets warms tussen my bene uitkom. My asem jaag en my hart voel of hy gaan ontplof. Dan breek sy die stilte.

“Dit is seks.” In haar oë is daar iets snaaks, iets wat ek nog nooit gesien het nie en ’n traan loop oor haar wang, maar sy vee dit vinnig af.

“Right, die klok het gelui en ons moet klas toe gaan.” Sy staan op en begin aantrek. My lyf is steeds te lam om op te staan. “Maar onthou môre is dit jou beurt om my te seks . . .” En met die woorde knip sy vir my oog en stap terug kraal toe om somme te doen.

 


 

Lees die eerste keurverslag deur Leti Kleyn

Nuwe Stories 2014: Verhale en keurverslae

Klik hier vir die kortlyskandidate

Teken in op LitNet se gratis weeklikse nuusbrief. | Sign up for LitNet's free weekly newsletter

  • 0

Reageer

Jou e-posadres sal nie gepubliseer word nie. Kommentaar is onderhewig aan moderering.


 

Top