Ek swenk weg van die mooi sekerte van lyne en sink
in 'n onverskilligheid van skakerings want donkerte
regeer in my gemoed, want dis dooiwater,
want swartmosseltande tussen koponderstebo
bamboese lag in my slaap, groeperings godverlatenheid.
Want diep in hierdie skets wat ek meen te wees,
spoel die vertroebeling van redenasie en houding.
Ek moet oplos. Want donkermaan is my siel.