So baie baie herinneringe deur so baie jare
Van my bestaan
Aan ’n gewone man met die naam
Jan –
Wie ek nooit nader geken het nie
As die woorde in sy bundels
En die in ’n dik bruinpapierkoevert –
Ya Mmuso – Amptelik - Official
Geborge in my kissie met geliefde sentimento's
En hier staan dit nou geskryf oor jou
In Zani se bietjie bitter by die soet-brief:
Die digter Jan de Bruyn is dood
Ek haal jou woorde uit – versigtig om
noudat ek weet – nie die papier te skeur nie
Sodat die enigste verbintenis tussen ons
Steeds tasbaar in my kissie kan bly lê
En lees jou brief:
Vuurtent het destyds feitlik onmiddellik in ’n afgryslike stilte, ’n niksheid in verdwyn
Selfs ék het later van die vuur en die tent vergeet en seker net die sneeu onthou –
Eintlik seker net die spore in die sneeu
En toe verdwyn Te bruin (ook) oor ’n afgrond, soos ’n dun stroompie
so tussen grasse deur en in ’n klipgleuf af
nie as ’n waterval nie (watervalle vál en raas), eerder soos ’n blink strepie teen ’n rots.
En toe kom jou brief …
Hiermee dan ’n paar uit Die som van een nou by Haum–literêr, omdat hulle sal sê dis vir gewone mense. Ek is ’n gewone mens. Ek skryf vir gewone mense …
Hoekom kon niemand anders hoor hoe jy
“hart-vulkanies” sing nie:
as ek kon
as ek uit dié papier ’n viool kon vou
en klawers uit sterre en skaduwees kon maak
sou ek vir jou ’n lied wou speel
wat deur al ons grys en helder ure
deur al die mure wat ons bou
soeter as die môre sou sing
sagter as weemoed
en sonder om te skryn
miskien wou hulle régte verse hê, in dié pre post moderne tyd;
gedigte wat klinies deur die brein moes spoel tot op die blad,
sonder om te "hoor" hoe jou woorde my taal se leivore verlê
’n Rilke in Afrikaans
Ek wonder of jy nou in die salon daar bo
Deel vorm van die romantiek, of dalk ’n ander kliek?
En of jy maar soos altyd eenkant woorde rangskik
in patrone wat selfs die hemeltaal verander in ’n lied.
In elk geval, ek hoop jy hou vir my ’n plekkie oop
Sodat ons tog die ongeprate woorde as gedagtes kan ervaar
Voordat dit verder vloei in die volgende een se bloed
Jan
Daar waar jy nou in die groot stilte tussen sterre woon
Stuur ek jou ’n enkel woord om te behou: vergiffenis