’n Pers berg
Wanneer vandag soos ’n pers berg agter my lê,
sal ek al vergeet het dat ek jou nog hier wil hê.
Ek sal nie meer weet waaroor ons nog moes praat,
en ek sal nie meer soek na wat jy agter kon laat.
Daarom sien ek uit na daai gewone dag,
wanneer ek jou nie meer voor die deur verwag.
En wanneer die laatdag in vuurgeel om my heen strek,
sal ek nie meer die hartstog voel wat skemer in my wek.
Die winterwind sal saans al onthou wegwaai,
en jy sal nie meer warrelend al om my bly draai.
Daarom sien ek uit na daai gewone nag,
wanneer ek nie eensaam na jou lê en smag.
Die oggendsang van somervoëls sal my weer bekoor,
omdat ek weer sal luister en bo die stilte hoor.
Die somerreën sal nie meer my trane wees,
En ek sal nie meer die lengte van tyd vrees.
Daarom sien ek uit na daai gewone dag
wanneer ek nie meer net hier vir jou wag.
 |
 |
 |