dit snoer my stem

  • 0

dit snoer my stem:
die opeenstamelende woorde van die
wyses  die slimmes  die bereisdes en die beleesdes
as ek my hande in verslaentheid saamslaan
oor hulle vlug van woorde  die ander tale ongeërg deel van die meng
die reis langs europa se riviere in navolging van daardie wyses
hulle idees, die klanke van hulle stem
die ordelike of onordelike samehang van hulle denke

my woorde stamel maar en speel in die afrika-ruimtes
en tuimel saam met die rollende  wolke af teen die berg se hang
ek sien nie die ontsiendes of vorm beelde van honde wat vreemd langs die pad van verbeelding rondspeel
my woorde stamel maar klein oor die selfdood van eensames
die klank van die somer se hoë spel
die eensaamheid van die wind wat af in die klowe om die palmiet huil
en die dwalende soeke van die maer hond

ek sukkel met die omarming van bekentenis
of ontboeseming oor oomblikke wat my in die kleinnag van die oggend trane in my kussing laat val
ek kan nie in gladde woorde uitbulder oor piel en die fokkense afwaartse neiging
van my tiete

vir my is daar net die knal van die fiets en die
huil van die viool en klavier om die hoeke van ons gedagtes die
gly van die arend langs die geure van die Hanekam

nou slaan ek al hierdie boeke toe.
en verban die digters die skrywers  al die ledige liedjiehuilers
en sit met my pen my eie gedagtes my woorde wat stamel en herhalend onthou:
die jaar se goue akkerblare
die ogilvie se druppel dou.

  • 0

Reageer

Jou e-posadres sal nie gepubliseer word nie. Kommentaar is onderhewig aan moderering.


 

Top