Bybel in Kaaps: Die tien plae (deel 2)

  • 1

Eksodus 7–11

Die sesde plaag: swere

8 Toe sê die Jirre vi Moses en Aäron, “Skep hanne vol roet uit ’n oond uit en lat Moses dit vorie Farao innie lug opgooi. 9 Dit sal ’n fyn poeier wôd oorie hele Egipte, en dit sal regoorie land op mense en diere swere veoosaak wattie ophou sal etterie.”

10 Soe het hulle toe die roet uit ’n oond uit gevat en voo Farao gan staan. Moses het dit innie lug gegooi, ennie swere wat anhoudend geëtter het, het op mense en diere uitgekô. 11 Die towenaars konnie voo Moses staanie oorie swere wat op hulle ennie res vannie Egiptenaars was. 12 Maa die Jirre het Farao se hart hard gemaak en hy wou nie luister na Moses en Aäron nie, net soes die Jirre vi Moses gesê het.

Die siewende plaag: hael

13 Toe sêrie Jirre vi Moses, “Staan môreoggend vroeg op en gan kee vi Farao voo en sê vi hom, ‘Dié is wattie Jirre, die God vannie Hebreërs, gesê het: Lat my mense gan, soedat hulle My mag dien, 14 of dié kee sal Ek jou, en jou amptenare, en jou mense met ’n groot ramp tref, soedat djy kan wiet daa issie oppie aarde nog ’n een soes Ekkie. 15 Wan ek kon al by dié tyd my hand oo jou en jou mense uitgestiek het en jou geslat het met ’n plaag wat julle vannie aarde af gevie het. 16 Daa is net een rede hoekô ek jou nog lat liewe, en dit is soedat ek jou My mag kan wys en dat amal My Naam reg oorie wêreld hiedeu sal ken. 17 Nog steeds hou djy vi jou bieter dan my volk, en lat gan djy hulle nie. 18 Dis hoekô, môre dié tyd sal ek die êgste haelstorm lat los bas soes daa nog nooit vantevore in Egipte wassie. 19 Gie ’n opdrag dat al jou vee en alles wat buite is, na veiligheid gebring wôd. Allie mense en diere wat buite is en nie onner ’n dak issie, sal deurie hael doodgeslat wôd.”

20 Die amptenare van Farao was bang toe hulle gehoorit wattie Jirre gesê het; hulle het hulle slawe en hulle vee ingebring. 21 Maa hulle wattie geworrie het oo wattie Jirre gesê hettie, het hulle slawe en vee buite innie veld gelos. 22 Toe sêrie Jirre vi Moses, “Stiek jou hand innie lug op lat daa oorie hele Egipte kan hael val, oorie mense, ennie diere, en alles wat innie veld groei.” 23 Toe Moses sy hand innie lug gestiek het, toe stuurie Jirre donnewee en hael, ennit het geblits tot tienie grond vas. Soe hettie Jirre die hael op Egipte lat neestôt. 24 Die hael het geval, ennie blits het heen en weer geflits. 25 Reg deu Egipte hettie hael alles geslat innie veld, die mense ennie diere; dit het alles innie veld plat geslat, dit het elke boem in repies geslat. 26 Die ienigste plek wat dittie gehael hettie, was innie Gosenstreek, waa die Israeliete was.

27 Die Farao het vi Moses en Aäron geroep. “Dié kee het ek gesondig,” het hy vi hulle gesê. “Die Jirre is reg, en ek en my mense is vekeerd. 28 Bid tog virrie Jirre, wan ôs het genoef van die donnewee en hael gehad. Ek sal julle lat gan. Julle hoefie lange te bly nie.”

29 Moses sê toe, “Soedra ek byrie stad uit is, dan sal ek my hanne in gebed narrie Jirre uitstiek. Die donnewee sal stop, en daa sallie mee hael wiesie, soedat u kan wiet dat die aarde issie Jirre sinne. 30 Maa ek wiet dat u en u amptenare nog steedsie vi God die Jirre vreesie.”

31 Die vlas- ennie garsoes is venietig ommattie gars innie aar ennie vlas innie knop was, 32 maarie koring ennie sorgum issie venietigie ommat dit later ryp gewôd het.

33 Moses is toe van Farao af weg en hettie stad uit gegan. Hy’t sy hanne narrie Jirre toe uitgestiek, die donnewee ennie hael het opgehou, ennie reën hettie mee neergestort oppie lantie. 34 Toe Farao sien dattie reën ennie hael ennie donnewee opgehou het, toe het hy maa net wee gesondig. Hy en sy amptenare het wee hulle harte hard gemaak. 35 Soe was Farao se hart nog steeds hard en wou nie die Israeliete lat gannie, net soes die Jirre vooraf vi Moses gesê het.

Die agste plaag: sprinkane

10 Toe sêrie Jirre vi Moses, “Gan na Farao toe, wan ek het sy hart ennie hart van sy amptenare hard gemaak soedat ekkie wonners van my onner hulle kan doen. 2 Dat jy an jou kinners en kleinkinners kan vetel wat Ek annie Egiptenaars gedoen het en watter wonners Ek onner hulle gedoen het, soedat julle kan besef dat Ek die Jirre is.”

3 Toe het Moses en Aäron na Farao toe gegan en vi hom gesê, “Dié is wattie Jirre, die God vannie Hebreërs gesê het: Hoe lank sal djy weier om voo My nederig te wôd? Lat my volk gan soedat hulle my kan dien. 4 As djy weier om hulle te lat gan, dan sal ek môre ’n sprinkaanplaag oo jou hele land bring. Hulle sal soe baie wies dat julle nie ees die grond sal kan sien nie. Hulle sal alles opvriet wat julle nog oo het narrie haelstorm, selfs allie boeme wat in julle velde groei. 6 Hulle sal ooral in jou huise wies, ennie huise van jou amptenare, en allie Egiptenaars, iets wat jou ouers of jou voo-ouers nog nooit gesien het vanaffie dag wat hulle in die land gekommit, en tot nou toe nie.” Toe draai Moses om en gan weg van Farao af.

7 Farao se amptenare het vi hom gesê, “Hoe lank gan die man nog vi ôs moeilikheid gie? Lattie volk gan soedat hulle die God, hulle Jirre kan dien. Kan u dannie sien dat Egipte is biesag om te vegaan nie?”

8 Toe wôd Moses en Aäron trug na Farao toe gebring. “Gan, en dien julle God, die Jirre,” sê hy toe. “Maa sê my wie gan amal sam?”

9 Moses antwoord toe, “Ôs sal amal gan, oud en jonk, met ôs se seuns en ôs se dogtes, en met ôs se vee en kleinvee, en ôs grootvee, wan ôs moet virrie Jirre ’n fees gan hou.”

10 Toe sê Farao, “Die Jirre moet maa met julle wies as ek julle sal lat gan met julle vrouens en kinners. Dit lyk julle het net vekeere dinge in julle koppe. 11 Soe, Niee! Julle kan net mettie manne gan om julle Jirre te loep dien. Dis mos wat julle voo gevra het.” Toe wôd Moses en Aäron van Farao af weggejaag.

12 Ennie Jirre het toe vi Moses gesê, “Stiek jou hand uit oo Egipte soedat daa sprinkane oorie land kô om elke laaste stukkie groen plantjie wat oogebly het na die hael op te vriet.”

13 Toe stiek Moses sy stok oo Egipte uit en toe lattie Jirre ’n oostewind virrie hele dag ennie hele nag waai. Tienie oggend hettie wind die sprinkane gebring. 14 Hulle het oorie hele Egipte gekô, en hettie hele land vol gesit, ’n baie groot sprinkaanswerm, soes daa nog nooit tevore wassie en hiena oekie wee sal wiesie. 15 Die land was tóé onner hulle, dit was ienik donke deurit. Hulle het alles opgevriet wat oogebly het na die haelstorm, alles wat nog innie veld gegroei het, ennie vrugte oppie boeme. Niks groen het op ’n boem of ’n plant oogebly oorie hele land van Egipte nie.

16 Farao het baie gou vi Moses en Aäron lat roep, en hy sê toe, “Ek het al wee gesondig tienoo julle Got, die Jirre, en tienoo julle. 17 Vegiewe tog asseblief net hierdie kee wee my sondes en bid tot julle God, die Jirre om die doodlike plaag weg van my af te vat.”

18 Moses het toe weg van Farao af gegan en virrie Jirre gan bid. 19 Ennie Jirre hettie wind gedraai na ’n baie stêk westewind toe, wat allie sprinkane innie Rietsiee gegooi het. Nie ’n sprinkaan het agtegebly innie hele Egipte nie. 20 Maarie Jirre het Farao se hart wee hard gemaak, en hy wou nog steedsie die Israeliete lat gannie.

Die niende plaag: die drie dae donke

21 Toe hettie Jirre vi Moses gesê, “Stiek jou hand innie lug op dan sallie hele Egipte donke wôd, soe donke dat mens dit kan voel.” 22 Soe het Moses toe sy hand opgestiek narrie lug toe, en drie dae was dit pikdonke. 23 Die mense konnie mekaa sienie, of beweeg vi drie dae nie. Maa waa die Israeliete gebly het was daa lig.

24 Toe lat Farao wee vi Moses haal en sê, “Gan dien die Jirre. Selfs julle vroue en kinners mag saam met julle gan, maa los julle grootvee en kleinvee agte.”

25 Maa Moses sê toe, “U moet ôs toelaat dat ôs brandofferes en diereofferes het om an ôs God, die Jirre te bring. 26 Dis hoekô os vee met ôs moet saam gan. Nie ’n kloutjie kan agtebly nie. Ôs moet van die vee gebruik om ôs God, die Jirre te dien, en ôs wiet noggie met watte offer ôs hom sal dien nie, dit sal ôs wiet wanne ôs daa ankô.

27 Maarie Jirre het wee Farao se hart hard gemak, en hy wassie gewillig om hulle te lat gannie. 28 Farao sê toe vi Moses, “Gat voo my weg! En djy biete sôg dat ek jou nie wee sien nie, wan daai dag as ek jou wee sien, dan sterf djy.”

29 “Net soes u daa sê,” het Moses geantwoort. “Ek sal nooit wee voo u veskynie.”

Die tiende plaag wôd angekondig

11 Die Jirre het vi Moses gesê, “Ek gan een laaste plaag bring op Farao en Egipte. Na dit sal hy julle hievan af lat gan, en wanne hy dit doen, sal hy julle heeltemal hievanaf wegjaag. 2 Sê virrie volk dat elke man en vrou moet by hulle bure goed van silwe en goud gan vra.” 3 Die Jirre het gesôg dattie Egiptenaars sy volk reg getreat het, en boenop was Moses gesien as baie hoeg deu Farao se amptenare en sy mense.

4 Toe sê Moses, “Dis wattie Jirre sê, ‘Tien middernag sal ek deurie hele Egipte gan. 5 Elke eesgeborene seun in Egipte sal sterf, vannie kroonprins af, die eesgeborene van Farao, tot byrie eesgeborene vannie slavin wat koring maal, en selfs allie eestelinge van alle diere. 6 Innie hele Egipte sal daa soe gehuil en gerou wôd soes nog nooit tevore nie en oekie laterie. 7 Maa onnerie Israeliete sal niemand iets ookommie, nie ’n mens of ’n dierie. Dan sal julle besef dat die Jirre ’n veskil maak tussen Egipte ennie Israeliete. 8 Al hierie amptenare van u sal voo my kom buig en vra: ‘Gan net asseblief, djy en allie mense wat jou volg!’ Dan sal ek trek.” Toe is Moses, dik kwaad, daa weg van Farao af.

9 Die Jirre het vi Moses gesê, “Farao sallie vi julle luisterie, soedat My wonners in Egipte nog meedere kan wôd.” 10 Moses en Aäron het al die wonnerwerke voo Farao gedoen, maarie Jirre het Farao se hart hard gemaak, en hy wou nie die Israeliete uit sy land uit lat trekkie.

Bybel in Kaaps: Die tien plae (deel 1)

  • 1

Kommentaar

  • Reageer

    Jou e-posadres sal nie gepubliseer word nie. Kommentaar is onderhewig aan moderering.


     

    Top